imperaturus

Latin

Etymology

Future active participle of imperō.

Participle

imperātūrus m (feminine imperātūra, neuter imperātūrum); first/second declension

  1. about to command

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative imperātūrus imperātūra imperātūrum imperātūrī imperātūrae imperātūra
Genitive imperātūrī imperātūrae imperātūrī imperātūrōrum imperātūrārum imperātūrōrum
Dative imperātūrō imperātūrae imperātūrō imperātūrīs imperātūrīs imperātūrīs
Accusative imperātūrum imperātūram imperātūrum imperātūrōs imperātūrās imperātūra
Ablative imperātūrō imperātūrā imperātūrō imperātūrīs imperātūrīs imperātūrīs
Vocative imperātūre imperātūra imperātūrum imperātūrī imperātūrae imperātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.