increditus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /inˈkreː.di.tus/, [ɪŋˈkreːd̪ɪt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /inˈkre.di.tus/, [iŋˈkrɛːd̪it̪us]
Adjective
incrēditus (feminine incrēdita, neuter incrēditum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | incrēditus | incrēdita | incrēditum | incrēditī | incrēditae | incrēdita | |
Genitive | incrēditī | incrēditae | incrēditī | incrēditōrum | incrēditārum | incrēditōrum | |
Dative | incrēditō | incrēditō | incrēditīs | ||||
Accusative | incrēditum | incrēditam | incrēditum | incrēditōs | incrēditās | incrēdita | |
Ablative | incrēditō | incrēditā | incrēditō | incrēditīs | |||
Vocative | incrēdite | incrēdita | incrēditum | incrēditī | incrēditae | incrēdita |
Further reading
- “increditus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “increditus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- increditus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.