incumbendus

Latin

Etymology

Future passive participle (gerundive) of incumbō.

Participle

incumbendus m (feminine incumbenda, neuter incumbendum); first/second declension

  1. which is to be attacked etc

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative incumbendus incumbenda incumbendum incumbendī incumbendae incumbenda
Genitive incumbendī incumbendae incumbendī incumbendōrum incumbendārum incumbendōrum
Dative incumbendō incumbendō incumbendīs
Accusative incumbendum incumbendam incumbendum incumbendōs incumbendās incumbenda
Ablative incumbendō incumbendā incumbendō incumbendīs
Vocative incumbende incumbenda incumbendum incumbendī incumbendae incumbenda
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.