indispositus

Latin

Etymology

in- + dispositus (arranged)

Pronunciation

Adjective

indispositus (feminine indisposita, neuter indispositum, adverb indispositē); first/second-declension adjective

  1. disordered, confused
  2. (of a person) unprepared

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative indispositus indisposita indispositum indispositī indispositae indisposita
Genitive indispositī indispositae indispositī indispositōrum indispositārum indispositōrum
Dative indispositō indispositō indispositīs
Accusative indispositum indispositam indispositum indispositōs indispositās indisposita
Ablative indispositō indispositā indispositō indispositīs
Vocative indisposite indisposita indispositum indispositī indispositae indisposita

References

  • indispositus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • indispositus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.