inducendus

Latin

Etymology

Future passive participle of indūcō.

Participle

indūcendus m (feminine indūcenda, neuter indūcendum); first/second declension

  1. which is to be conducted

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative indūcendus indūcenda indūcendum indūcendī indūcendae indūcenda
Genitive indūcendī indūcendae indūcendī indūcendōrum indūcendārum indūcendōrum
Dative indūcendō indūcendae indūcendō indūcendīs indūcendīs indūcendīs
Accusative indūcendum indūcendam indūcendum indūcendōs indūcendās indūcenda
Ablative indūcendō indūcendā indūcendō indūcendīs indūcendīs indūcendīs
Vocative indūcende indūcenda indūcendum indūcendī indūcendae indūcenda
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.