infitiaturus

Latin

Etymology

Future active participle of īnfitior.

Participle

īnfitiātūrus m (feminine īnfitiātūra, neuter īnfitiātūrum); first/second declension

  1. about to deny

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative īnfitiātūrus īnfitiātūra īnfitiātūrum īnfitiātūrī īnfitiātūrae īnfitiātūra
Genitive īnfitiātūrī īnfitiātūrae īnfitiātūrī īnfitiātūrōrum īnfitiātūrārum īnfitiātūrōrum
Dative īnfitiātūrō īnfitiātūrae īnfitiātūrō īnfitiātūrīs īnfitiātūrīs īnfitiātūrīs
Accusative īnfitiātūrum īnfitiātūram īnfitiātūrum īnfitiātūrōs īnfitiātūrās īnfitiātūra
Ablative īnfitiātūrō īnfitiātūrā īnfitiātūrō īnfitiātūrīs īnfitiātūrīs īnfitiātūrīs
Vocative īnfitiātūre īnfitiātūra īnfitiātūrum īnfitiātūrī īnfitiātūrae īnfitiātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.