inhuldigen

Dutch

Etymology

From in (“in”) +‎ huldigen (“to honour”).

Pronunciation

  • Audio(file)

Verb

inhuldigen

  1. to inaugurate

Inflection

Inflection of inhuldigen (weak, separable)
infinitive inhuldigen
past singular huldigde in
past participle ingehuldigd
infinitive inhuldigen
gerund inhuldigen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular huldig inhuldigde ininhuldiginhuldigde
2nd person sing. (jij) huldigt inhuldigde ininhuldigtinhuldigde
2nd person sing. (u) huldigt inhuldigde ininhuldigtinhuldigde
2nd person sing. (gij) huldigt inhuldigde ininhuldigtinhuldigde
3rd person singular huldigt inhuldigde ininhuldigtinhuldigde
plural huldigen inhuldigden ininhuldigeninhuldigden
subjunctive sing.1 huldige inhuldigde ininhuldigeinhuldigde
subjunctive plur.1 huldigen inhuldigden ininhuldigeninhuldigden
imperative sing. huldig in
imperative plur.1 huldigt in
participles inhuldigendingehuldigd
1) Archaic.

Derived terms

  • inhuldiging

Anagrams

  • huldigen in
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.