inlaturus

Latin

Etymology

Future active participle of īnferō.

Participle

īnlātūrus m (feminine īnlātūra, neuter īnlātūrum); first/second declension

  1. Alternative form of illātūrus

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative īnlātūrus īnlātūra īnlātūrum īnlātūrī īnlātūrae īnlātūra
Genitive īnlātūrī īnlātūrae īnlātūrī īnlātūrōrum īnlātūrārum īnlātūrōrum
Dative īnlātūrō īnlātūrae īnlātūrō īnlātūrīs īnlātūrīs īnlātūrīs
Accusative īnlātūrum īnlātūram īnlātūrum īnlātūrōs īnlātūrās īnlātūra
Ablative īnlātūrō īnlātūrā īnlātūrō īnlātūrīs īnlātūrīs īnlātūrīs
Vocative īnlātūre īnlātūra īnlātūrum īnlātūrī īnlātūrae īnlātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.