inpediens
Latin
Etymology
Present participle of inpediō
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | inpediēns | inpediēns | inpedientēs | inpedientia | |
Genitive | inpedientis | inpedientis | inpedientium | inpedientium | |
Dative | inpedientī | inpedientī | inpedientibus | inpedientibus | |
Accusative | inpedientem | inpediēns | inpedientēs, inpedientīs | inpedientia | |
Ablative | inpediente, inpedientī1 | inpediente, inpedientī1 | inpedientibus | inpedientibus | |
Vocative | inpediēns | inpediēns | inpedientēs | inpedientia |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.