inrumpens

Latin

Etymology

Present participle of inrumpō.

Participle

inrumpēns m, f, n (genitive inrumpentis); third declension

  1. Alternative form of irrumpēns

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative inrumpēns inrumpēns inrumpentēs inrumpentia
Genitive inrumpentis inrumpentis inrumpentium inrumpentium
Dative inrumpentī inrumpentī inrumpentibus inrumpentibus
Accusative inrumpentem inrumpēns inrumpentēs, inrumpentīs inrumpentia
Ablative inrumpente, inrumpentī1 inrumpente, inrumpentī1 inrumpentibus inrumpentibus
Vocative inrumpēns inrumpēns inrumpentēs inrumpentia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.