insolubilis
Latin
Etymology
From in- + solūbilis.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.soˈluː.bi.lis/, [ĩːs̠ɔˈɫ̪uːbɪlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.soˈlu.bi.lis/, [insoˈluːbilis]
Adjective
īnsolūbilis (neuter īnsolūbile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | īnsolūbilis | īnsolūbile | īnsolūbilēs | īnsolūbilia | |
Genitive | īnsolūbilis | īnsolūbilium | |||
Dative | īnsolūbilī | īnsolūbilibus | |||
Accusative | īnsolūbilem | īnsolūbile | īnsolūbilēs īnsolūbilīs |
īnsolūbilia | |
Ablative | īnsolūbilī | īnsolūbilibus | |||
Vocative | īnsolūbilis | īnsolūbile | īnsolūbilēs | īnsolūbilia |
Descendants
References
- “insolubilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- insolubilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.