intentivus
Latin
Alternative forms
- intensīvus
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.tenˈtiː.u̯us/, [ɪn̪t̪ɛn̪ˈt̪iːu̯ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.tenˈti.vus/, [in̪t̪en̪ˈt̪iːvus]
Adjective
intentīvus (feminine intentīva, neuter intentīvum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | intentīvus | intentīva | intentīvum | intentīvī | intentīvae | intentīva | |
Genitive | intentīvī | intentīvae | intentīvī | intentīvōrum | intentīvārum | intentīvōrum | |
Dative | intentīvō | intentīvō | intentīvīs | ||||
Accusative | intentīvum | intentīvam | intentīvum | intentīvōs | intentīvās | intentīva | |
Ablative | intentīvō | intentīvā | intentīvō | intentīvīs | |||
Vocative | intentīve | intentīva | intentīvum | intentīvī | intentīvae | intentīva |
References
- “intentivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- intentivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.