intercludendus

Latin

Etymology

Future passive participle of interclūdō.

Participle

interclūdendus m (feminine interclūdenda, neuter interclūdendum); first/second declension

  1. which is to be hindered

Declension

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative interclūdendus interclūdenda interclūdendum interclūdendī interclūdendae interclūdenda
Genitive interclūdendī interclūdendae interclūdendī interclūdendōrum interclūdendārum interclūdendōrum
Dative interclūdendō interclūdendae interclūdendō interclūdendīs interclūdendīs interclūdendīs
Accusative interclūdendum interclūdendam interclūdendum interclūdendōs interclūdendās interclūdenda
Ablative interclūdendō interclūdendā interclūdendō interclūdendīs interclūdendīs interclūdendīs
Vocative interclūdende interclūdenda interclūdendum interclūdendī interclūdendae interclūdenda
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.