interfectus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of interficiō (kill, destroy, assassinate, slay).

Participle

interfectus (feminine interfecta, neuter interfectum); first/second-declension participle

  1. killed, destroyed

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative interfectus interfecta interfectum interfectī interfectae interfecta
Genitive interfectī interfectae interfectī interfectōrum interfectārum interfectōrum
Dative interfectō interfectō interfectīs
Accusative interfectum interfectam interfectum interfectōs interfectās interfecta
Ablative interfectō interfectā interfectō interfectīs
Vocative interfecte interfecta interfectum interfectī interfectae interfecta

Descendants

  • Spanish: interfecto

References

  • interfectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • interfectus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • interfectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.