intermoriturus

Latin

Etymology

Future active participle of intermorior.

Participle

intermoritūrus m (feminine intermoritūra, neuter intermoritūrum); first/second declension

  1. about to decay

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative intermoritūrus intermoritūra intermoritūrum intermoritūrī intermoritūrae intermoritūra
Genitive intermoritūrī intermoritūrae intermoritūrī intermoritūrōrum intermoritūrārum intermoritūrōrum
Dative intermoritūrō intermoritūrae intermoritūrō intermoritūrīs intermoritūrīs intermoritūrīs
Accusative intermoritūrum intermoritūram intermoritūrum intermoritūrōs intermoritūrās intermoritūra
Ablative intermoritūrō intermoritūrā intermoritūrō intermoritūrīs intermoritūrīs intermoritūrīs
Vocative intermoritūre intermoritūra intermoritūrum intermoritūrī intermoritūrae intermoritūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.