interrogaturus

Latin

Etymology

Future active participle of interrogō.

Participle

interrogātūrus m (feminine interrogātūra, neuter interrogātūrum); first/second declension

  1. about to interrogate

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative interrogātūrus interrogātūra interrogātūrum interrogātūrī interrogātūrae interrogātūra
Genitive interrogātūrī interrogātūrae interrogātūrī interrogātūrōrum interrogātūrārum interrogātūrōrum
Dative interrogātūrō interrogātūrae interrogātūrō interrogātūrīs interrogātūrīs interrogātūrīs
Accusative interrogātūrum interrogātūram interrogātūrum interrogātūrōs interrogātūrās interrogātūra
Ablative interrogātūrō interrogātūrā interrogātūrō interrogātūrīs interrogātūrīs interrogātūrīs
Vocative interrogātūre interrogātūra interrogātūrum interrogātūrī interrogātūrae interrogātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.