különb
Hungarian
Etymology
Lexicalization of the adjective külön (“different, separate”) + -b (comparative suffix).[1]
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkylømb]
- Hyphenation: kü‧lönb
- Rhymes: -ømb
Adjective
különb (superlative legkülönb)
Declension
Inflection (stem in -e-, front rounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | különb | különbek |
accusative | különbet | különbeket |
dative | különbnek | különbeknek |
instrumental | különbbel | különbekkel |
causal-final | különbért | különbekért |
translative | különbbé | különbekké |
terminative | különbig | különbekig |
essive-formal | különbként | különbekként |
essive-modal | különbül | — |
inessive | különbben | különbekben |
superessive | különbön | különbeken |
adessive | különbnél | különbeknél |
illative | különbbe | különbekbe |
sublative | különbre | különbekre |
allative | különbhöz | különbekhez |
elative | különbből | különbekből |
delative | különbről | különbekről |
ablative | különbtől | különbektől |
non-attributive possessive - singular |
különbé | különbeké |
non-attributive possessive - plural |
különbéi | különbekéi |
Derived terms
References
- különb in Zaicz, Gábor (ed.). Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete (‘Dictionary of Etymology: The origin of Hungarian words and affixes’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2006, →ISBN. (See also its 2nd edition.)
Further reading
- különb in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.