kennismaken

Dutch

Etymology

From kennis +‎ maken.

Pronunciation
  • Audio(file)

Verb

kennismaken

  1. to acquaint, to make someone's acquaintance

Inflection
Inflection of kennismaken (weak, separable)
infinitive kennismaken
past singular maakte kennis
past participle kennisgemaakt
infinitive kennismaken
gerund kennismaken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular maak kennismaakte kenniskennismaakkennismaakte
2nd person sing. (jij) maakt kennismaakte kenniskennismaaktkennismaakte
2nd person sing. (u) maakt kennismaakte kenniskennismaaktkennismaakte
2nd person sing. (gij) maakt kennismaakte kenniskennismaaktkennismaakte
3rd person singular maakt kennismaakte kenniskennismaaktkennismaakte
plural maken kennismaakten kenniskennismakenkennismaakten
subjunctive sing.1 make kennismaakte kenniskennismakekennismaakte
subjunctive plur.1 maken kennismaakten kenniskennismakenkennismaakten
imperative sing. maak kennis
imperative plur.1 maakt kennis
participles kennismakendkennisgemaakt
1) Archaic.

Derived terms

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.