keyfince
Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish كیفنجه (keyfince),[1] from كیف (keyf, keyif),[2] equivalent to keyif (“pleasure, enjoyment”) + -i (possessive suffix) + -(n)ce.
Pronunciation
- IPA(key): /cejˈfin.d͡ʒe/
- Hyphenation: key‧fin‧ce
Adverb
keyfince
Related terms
- çakırkeyif
- ehlikeyif
- keyfi
- keyfiyet
- keyifli
References
- Şemseddin Sâmi (1899–1901) “كیفنجه”, in قاموس تركی [kamus-ı türki] (in Ottoman Turkish), Constantinople: İkdam Matbaası, page 1226
- Nişanyan, Sevan (2002–) “keyif”, in Nişanyan Sözlük
Further reading
- “keyfince”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Çağbayır, Yaşar (2007) “keyfince”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 2585
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.