korbácsaim

Hungarian

Etymology

korbács + -aim (possessive suffix)

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈkorbaːt͡ʃɒjim]
  • Hyphenation: kor‧bá‧csa‧im

Noun

korbácsaim

  1. first-person singular multiple-possession possessive of korbács

Declension

Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative korbácsaim
accusative korbácsaimat
dative korbácsaimnak
instrumental korbácsaimmal
causal-final korbácsaimért
translative korbácsaimmá
terminative korbácsaimig
essive-formal korbácsaimként
essive-modal korbácsaimul
inessive korbácsaimban
superessive korbácsaimon
adessive korbácsaimnál
illative korbácsaimba
sublative korbácsaimra
allative korbácsaimhoz
elative korbácsaimból
delative korbácsaimról
ablative korbácsaimtól
non-attributive
possessive - singular
korbácsaimé
non-attributive
possessive - plural
korbácsaiméi
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.