kraĉi

See also: krāci

Esperanto

Etymology

From French cracher, possibly of Germanic origin; compare Proto-Germanic *hrēkijaną (“to spit, retch, vomit”), *krakōną (“to make a cracking sound”).

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈkrat͡ʃi]
  • Audio:
    (file)
  • Rhymes: -at͡ʃi
  • Hyphenation: kra‧ĉi

Verb

kraĉi (present kraĉas, past kraĉis, future kraĉos, conditional kraĉus, volitive kraĉu)

  1. to spit

Conjugation
Conjugation of kraĉi
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense kraĉas kraĉis kraĉos
active participle kraĉanta kraĉantaj kraĉinta kraĉintaj kraĉonta kraĉontaj
acc. kraĉantan kraĉantajn kraĉintan kraĉintajn kraĉontan kraĉontajn
passive participle kraĉata kraĉataj kraĉita kraĉitaj kraĉota kraĉotaj
acc. kraĉatan kraĉatajn kraĉitan kraĉitajn kraĉotan kraĉotajn
nominal active participle kraĉanto kraĉantoj kraĉinto kraĉintoj kraĉonto kraĉontoj
acc. kraĉanton kraĉantojn kraĉinton kraĉintojn kraĉonton kraĉontojn
nominal passive participle kraĉato kraĉatoj kraĉito kraĉitoj kraĉoto kraĉotoj
acc. kraĉaton kraĉatojn kraĉiton kraĉitojn kraĉoton kraĉotojn
adverbial active participle kraĉante kraĉinte kraĉonte
adverbial passive participle kraĉate kraĉite kraĉote
infinitive kraĉi imperative kraĉu conditional kraĉus
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.