krakkemikkig

Dutch

Etymology

From krikkemik (“difficulty; piece of junk”) +‎ -ig, influenced by krakken (“to crack”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˌkrɑ.kəˈmɪ.kəx/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: krak‧ke‧mik‧kig

Adjective

krakkemikkig (comparative krakkemikkiger, superlative krakkemikkigst)

  1. rickety, fragile
    Synonym: gammel

Inflection
Inflection of krakkemikkig
uninflected krakkemikkig
inflected krakkemikkige
comparative krakkemikkiger
positive comparative superlative
predicative/adverbial krakkemikkigkrakkemikkigerhet krakkemikkigst
het krakkemikkigste
indefinite m./f. sing. krakkemikkigekrakkemikkigerekrakkemikkigste
n. sing. krakkemikkigkrakkemikkigerkrakkemikkigste
plural krakkemikkigekrakkemikkigerekrakkemikkigste
definite krakkemikkigekrakkemikkigerekrakkemikkigste
partitive krakkemikkigskrakkemikkigers—

Derived terms
  • krakkemikkigheid
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.