kuclini
Afar
Etymology
From kucúl (“antimony”).
Pronunciation
- IPA(key): /kuħliˈni/, [kʊħlɪˈnɪ]
- Hyphenation: kuc‧li‧ni
Conjugation
Conjugation of kuclini (type III verb) | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1st singular | 2nd singular | 3rd singular | 1st plural | 2nd plural | 3rd plural | ||||
m | f | ||||||||
present indicative I | V-affirmative | kucliniyóh | kuclinitóh | kucliníh | kucliníh | kuclininóh | kuclinitoonúh | kuclinoonúh | |
N-affirmative | kucliniyó | kuclinitó | kucliní | kucliní | kuclininó | kuclinitón | kuclinón | ||
negative | mákucliniyo | mákuclinito | mákuclini | mákuclini | mákuclinino | mákucliniton | mákuclinon | ||
present indicative II | affirmative present indicative I + imperfective of én | ||||||||
past indicative I | kuclínuk + perfective of én | ||||||||
past indicative II | kuclínuk + perfective of sugé | ||||||||
present potential |
affirmative | kucliniyóm takkéh | kuclinitóm takkéh | kucliním takkéh | kucliním takkéh | kuclininóm takkéh | kuclinitoonúm takkéh | kuclinoonúm takkéh | |
past conditional |
affirmative | kuclínuk + past conditional of sugé | |||||||
-h converb | -k converb | -in(n)uh converb | infinitive | ||||||
kuclínih | kuclínuk | kuclinínnuh | kucliníyya |
References
- E. M. Parker, R. J. Hayward (1985) “kuclini”, in An Afar-English-French dictionary (with Grammatical Notes in English), University of London, →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.