münmek

Turkmen

Etymology

Inherited from Proto-Turkic *bīn- (“to mount”).[1] Cognate with Azerbaijani minmək, Turkish binmek, Salar min.

Pronunciation
  • IPA(key): /mʏnˈmɛk/
  • Hyphenation: mün‧mek

Verb

münmek[2]

  1. (transitive) to taste
  2. (intransitive, with dative case) to sit on

Conjugation
Conjugation of münmek
infinitive münmek
gerund münüş
participle present münýǟn
past münen
future münjek
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
men sen ol biz siz olar
indicative present münýǟrin münýǟrsin münýǟr münýǟris münýǟrsiňiz münýǟrler, münýǟr
past proximal mündüm mündüň mündü mündük mündüňiz mündüler
distal münüpdim münüpdiň münüpdi münüpdik münüpdiňiz münüpdiler
unwitnessed münüpdirin münüpsiň münüpdir münüpdiris münüpsiňiz münüpdirler
future indefinite münerin münersiň müner müneris münersiňiz münerler
definite münjek
future-in-the-past indefinite münerdim münerdiň münerdi münerdik münerdiňiz münerdiler
definite münjekdim münjekdiň münjekdi münjekdik münjekdiňiz münjekdiler
conditional simple münsem münseň münse münsek münseňiz münseler
present present participle + conditional of bolmak
past past participle + conditional of bolmak
future future participle + conditional of bolmak
imperative müneýiň mün münsün müneliň müniň münsünler
obligatory present münmeli
past münmelidim münmelidiň münmelidi münmelidik münmelidiňiz münmelidiler
intentional present münmekçi
past münmekçidim münmekçidiň münmekçidi münmekçidik münmekçidiňiz münmekçidiler

References
  1. Clauson, Gerard (1972) “bin-”, in An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish, Oxford: Clarendon Press, page 348
  2. münmek at Ene dilim
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.