minitabundus

Latin

Etymology

minitor (threaten) + -bundus

Pronunciation

Adjective

minitābundus (feminine minitābunda, neuter minitābundum); first/second-declension adjective

  1. threatening, menacing

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative minitābundus minitābunda minitābundum minitābundī minitābundae minitābunda
Genitive minitābundī minitābundae minitābundī minitābundōrum minitābundārum minitābundōrum
Dative minitābundō minitābundō minitābundīs
Accusative minitābundum minitābundam minitābundum minitābundōs minitābundās minitābunda
Ablative minitābundō minitābundā minitābundō minitābundīs
Vocative minitābunde minitābunda minitābundum minitābundī minitābundae minitābunda

References

  • minitabundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • minitabundus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • minitabundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.