muhtekir

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish محتكر (muhtekir), from Arabic مُحْتَكِر (muḥtakir), active participle of اِحْتَكَرَ (iḥtakara).

Noun

muhtekir (definite accusative muhtekiri, plural muhtekirler) (archaic)

  1. profiteer
    Synonyms: istifçi, vurguncu
    • 1941 July 31, “Kara liste [Blacklist]”, in En Son Havâdis, page 3:
      Muhtekirler yalnız paramızı almakla kalmıyorlar, bir de memleket piyasalarını bir nüfuz mıntakası getirmek ve sefil ihtiraslarının bir sömürgesi haline sokmak istiyorlar.
      (please add an English translation of this quotation)

References
  • Nişanyan, Sevan (2002–) “muhtekir”, in Nişanyan Sözlük
  • Redhouse, James W. (1890) “محتكر”, in A Turkish and English Lexicon‎, Constantinople: A. H. Boyajian, page 1759
  • Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.