munkáim

Hungarian

Etymology

munka + -im (possessive suffix)

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈmuŋkaːjim]
  • Hyphenation: mun‧ká‧im

Noun

munkáim

  1. first-person singular multiple-possession possessive of munka

Declension

Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative munkáim
accusative munkáimat
dative munkáimnak
instrumental munkáimmal
causal-final munkáimért
translative munkáimmá
terminative munkáimig
essive-formal munkáimként
essive-modal munkáimul
inessive munkáimban
superessive munkáimon
adessive munkáimnál
illative munkáimba
sublative munkáimra
allative munkáimhoz
elative munkáimból
delative munkáimról
ablative munkáimtól
non-attributive
possessive - singular
munkáimé
non-attributive
possessive - plural
munkáiméi
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.