naści

Univerbation of naż +‎ ci, dative of ty (“you”).

• IPA^(key): /ˈnaɕ.t͡ɕi/
• Rhymes: -aɕt͡ɕi
• Syllabification: naś‧ci

naści

1. (archaic or dialectal) here; used to offer something to the listener
   • 1886, Henryk Sienkiewicz, Potop:

     Po kwadransie pracy zdołał ręką chwycić się za otwór armaty. Przez chwilę zawisnął w powietrzu, lecz niepospolita jego siła pozwoliła mu utrzymać się tak, dopóki nie zasunął kiszki w paszczę armaty.
      — Naści piesku kiełbasy! — mruknął — tylko się nią nie udław!

     After fifteen minutes of work he managed to grab the cannon hole with his hand. He hung in the air a moment, but his uncommon strength allowed him to hang on until he plugged the cannon with his gut.
     "Here, you bastard!" He muttered. "Just don't choke on it!"

• naści in Polish dictionaries at PWN