obezwładnienie
Polish
Etymology
From obezwładnić + -enie.
Pronunciation
- IPA(key): /ɔ.bɛz.vwadˈɲɛ.ɲɛ/
Audio (file) - Rhymes: -ɛɲɛ
- Syllabification: o‧bez‧wład‧nie‧nie
Noun
obezwładnienie n
- verbal noun of obezwładnić; incapacitation, subdual
- paralysis, incapacity (state of being unable to act)
- Synonym: paraliż
Declension
Declension of obezwładnienie
| singular | |
|---|---|
| nominative | obezwładnienie |
| genitive | obezwładnienia |
| dative | obezwładnieniu |
| accusative | obezwładnienie |
| instrumental | obezwładnieniem |
| locative | obezwładnieniu |
| vocative | obezwładnienie |
Further reading
- obezwładnienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- obezwładnienie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.