oburęczny

Polish

Etymology

From obu- +‎ ręka +‎ -ny.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔ.buˈrɛn.t͡ʂnɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛnt͡ʂnɨ
  • Syllabification: o‧bu‧ręcz‧ny

Adjective

oburęczny (not comparable, no derived adverb)

  1. ambidextrous
  2. two-handed (designed for use by both hands at once)
    młot oburęczny ― sledgehammer

Declension
Declension of oburęczny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative oburęczny oburęczna oburęczne oburęczni oburęczne
genitive oburęcznego oburęcznej oburęcznego oburęcznych
dative oburęcznemu oburęcznej oburęcznemu oburęcznym
accusative oburęcznego oburęczny oburęczną oburęczne oburęcznych oburęczne
instrumental oburęcznym oburęczną oburęcznym oburęcznymi
locative oburęcznym oburęcznej oburęcznym oburęcznych

Derived terms
noun
  • oburęczność

Further reading
  • oburęczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • oburęczny in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.