odrać

From o- +‎ drać. First attested in 1394.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔdrat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔdrat͡ɕ/

odrać pf

1. to strip, to unsheath
   • 1874-1891 [ca 1500], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume XLVII, page 373:

     O beata virgo, quam tu es denudata et lacerata, id est odrana!

     [O Beata Virgo, quam tu es denudata et lacerata, id est odrana!]

2. to steal, to sack
   • 1897 [1394], Teki Adolfa Pawińskiego, volume III, number 3288:

     Sicut ipsius domum violenter odral (sc. Nicolaus)

     [Sicut ipsius domum violenter odrał (sc. Nicolaus)]

• ⇒ Polish: odra

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “odrać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN