onomatopeiczny
Polish
Etymology
From onomatopeja + -iczny.
Pronunciation
- IPA(key): /ɔ.nɔ.ma.tɔ.pɛˈit͡ʂ.nɨ/
Audio (file) - Rhymes: -it͡ʂnɨ
- Syllabification: o‧no‧ma‧to‧pe‧icz‧ny
Adjective
onomatopeiczny (not comparable, derived adverb onomatopeicznie)
- onomatopoeic
- Synonym: dźwiękonaśladowczy
Declension
Declension of onomatopeiczny (hard)
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
| nominative | onomatopeiczny | onomatopeiczna | onomatopeiczne | onomatopeiczni | onomatopeiczne | |
| genitive | onomatopeicznego | onomatopeicznej | onomatopeicznego | onomatopeicznych | ||
| dative | onomatopeicznemu | onomatopeicznej | onomatopeicznemu | onomatopeicznym | ||
| accusative | onomatopeicznego | onomatopeiczny | onomatopeiczną | onomatopeiczne | onomatopeicznych | onomatopeiczne |
| instrumental | onomatopeicznym | onomatopeiczną | onomatopeicznym | onomatopeicznymi | ||
| locative | onomatopeicznym | onomatopeicznej | onomatopeicznym | onomatopeicznych | ||
Further reading
- onomatopeiczny in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.