podumać

Polish

Etymology

From po- +‎ dumać.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈdu.mat͡ɕ/
  • Rhymes: -umat͡ɕ
  • Syllabification: po‧du‧mać

Verb

podumać pf

  1. (intransitive) to ponder, to muse [+ nad (instrumental) = on/over something]

Conjugation
Conjugation of podumać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive podumać
future tense 1st podumam podumamy
2nd podumasz podumacie
3rd poduma podumają
impersonal poduma się
past tense 1st podumałem,
-(e)m podumał		 podumałam,
-(e)m podumała		 podumałom,
-(e)m podumało		 podumaliśmy,
-(e)śmy podumali		 podumałyśmy,
-(e)śmy podumały
2nd podumałeś,
-(e)ś podumał		 podumałaś,
-(e)ś podumała		 podumałoś,
-(e)ś podumało		 podumaliście,
-(e)ście podumali		 podumałyście,
-(e)ście podumały
3rd podumał podumała podumało podumali podumały
impersonal podumano
conditional 1st podumałbym,
bym podumał		 podumałabym,
bym podumała		 podumałobym,
bym podumało		 podumalibyśmy,
byśmy podumali		 podumałybyśmy,
byśmy podumały
2nd podumałbyś,
byś podumał		 podumałabyś,
byś podumała		 podumałobyś,
byś podumało		 podumalibyście,
byście podumali		 podumałybyście,
byście podumały
3rd podumałby,
by podumał		 podumałaby,
by podumała		 podumałoby,
by podumało		 podumaliby,
by podumali		 podumałyby,
by podumały
impersonal podumano by
imperative 1st niech podumam podumajmy
2nd podumaj podumajcie
3rd niech poduma niech podumają
anterior adverbial participle podumawszy
verbal noun podumanie

Further reading
  • podumać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • podumać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.