posiedzienie

From posiedzieć +‎ -enie. First attested in 1448–1450.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɔɕɛd͡ʑɛ(ː)ɲɛː/
• IPA^(key): (15^th CE) /pɔɕɛd͡ʑɛɲe/, /pɔɕɛd͡ʑeɲe/

posiedzienie n

1. property (that which is owned)
   • 1895 [1448–1450], Franciszek Piekosiński, editor, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, page 93:

     Czsokoli bi gymyenya albo possyedzyenya, sbozaa w zyemy myalbi (quidquid suae facultatis et possessionis in terra habuerit), tho wschisthko onemu, komu zaloscz yest, dano ma bicz

     [Csokoli by jimienia albo posiedzienia, zboża w ziemi miałby (quidquid suae facultatis et possessionis in terra habuerit), to wszystko onemu, komu żałość [uczyniona] jest, dano ma być]

• Masurian: posziedzénie
• Polish: posiedzenie
• Silesian: posiedzynie

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “posiedzienie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN