pracuś

Polish

Etymology

From praca +‎ -uś.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpra.t͡suɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -at͡suɕ
  • Syllabification: pra‧cuś

Noun

pracuś m pers

  1. (colloquial, humorous) a hardworking person
    Antonyms: leń, leniuch, wałkoń, obibok, próżniak, nierób

Declension
Declension of pracuś
singular plural
nominative pracuś pracusie
genitive pracusia pracusiów
dative pracusiowi pracusiom
accusative pracusia pracusiów
instrumental pracusiem pracusiami
locative pracusiu pracusiach
vocative pracusiu pracusie

Further reading
  • pracuś in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pracuś in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.