praedicatorius
Latin
Etymology
From praedicātor (“proclaim, announce”) + -ius.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /prae̯.di.kaːˈtoː.ri.us/, [präe̯d̪ɪkäːˈt̪oːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pre.di.kaˈto.ri.us/, [pred̪ikäˈt̪ɔːrius]
Adjective
praedicātōrius (feminine praedicātōria, neuter praedicātōrium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | praedicātōrius | praedicātōria | praedicātōrium | praedicātōriī | praedicātōriae | praedicātōria | |
Genitive | praedicātōriī | praedicātōriae | praedicātōriī | praedicātōriōrum | praedicātōriārum | praedicātōriōrum | |
Dative | praedicātōriō | praedicātōriō | praedicātōriīs | ||||
Accusative | praedicātōrium | praedicātōriam | praedicātōrium | praedicātōriōs | praedicātōriās | praedicātōria | |
Ablative | praedicātōriō | praedicātōriā | praedicātōriō | praedicātōriīs | |||
Vocative | praedicātōrie | praedicātōria | praedicātōrium | praedicātōriī | praedicātōriae | praedicātōria |
References
- “praedicatorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praedicatorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- praedicatorius in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.