praenuntians

Latin

Etymology

Present participle of praenuntiō.

Participle

praenuntiāns m, f, n (genitive praenuntiantis); third declension

  1. foretelling, predicting

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative praenuntiāns praenuntiāns praenuntiantēs praenuntiantia
Genitive praenuntiantis praenuntiantis praenuntiantium praenuntiantium
Dative praenuntiantī praenuntiantī praenuntiantibus praenuntiantibus
Accusative praenuntiantem praenuntiāns praenuntiantēs, praenuntiantīs praenuntiantia
Ablative praenuntiante, praenuntiantī1 praenuntiante, praenuntiantī1 praenuntiantibus praenuntiantibus
Vocative praenuntiāns praenuntiāns praenuntiantēs praenuntiantia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.