praenuntiatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of praenuntiō

Participle

praenūntiātus (feminine praenūntiāta, neuter praenūntiātum); first/second-declension participle

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative praenūntiātus praenūntiāta praenūntiātum praenūntiātī praenūntiātae praenūntiāta
Genitive praenūntiātī praenūntiātae praenūntiātī praenūntiātōrum praenūntiātārum praenūntiātōrum
Dative praenūntiātō praenūntiātō praenūntiātīs
Accusative praenūntiātum praenūntiātam praenūntiātum praenūntiātōs praenūntiātās praenūntiāta
Ablative praenūntiātō praenūntiātā praenūntiātō praenūntiātīs
Vocative praenūntiāte praenūntiāta praenūntiātum praenūntiātī praenūntiātae praenūntiāta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.