praeordinatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of praeordinō.

Participle

praeordinātus m (feminine praeordināta, neuter praeordinātum); first/second declension

  1. preordained

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative praeordinātus praeordināta praeordinātum praeordinātī praeordinātae praeordināta
Genitive praeordinātī praeordinātae praeordinātī praeordinātōrum praeordinātārum praeordinātōrum
Dative praeordinātō praeordinātae praeordinātō praeordinātīs praeordinātīs praeordinātīs
Accusative praeordinātum praeordinātam praeordinātum praeordinātōs praeordinātās praeordināta
Ablative praeordinātō praeordinātā praeordinātō praeordinātīs praeordinātīs praeordinātīs
Vocative praeordināte praeordināta praeordinātum praeordinātī praeordinātae praeordināta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.