przymowny

From przymowa +‎ -ny. First attested in c. 1455.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pr̝imɔvnɨː/
• IPA^(key): (15^th CE) /pr̝imɔvnɨ/

przymowny

1. pleasant, polite
   • 1876 [c. 1455], Vatroslav Jagić, editor, Archiv für slavische Philologie‎, volume XIV, page 492:

     Concinnus sgodny, wymowny, przymowny, llaszkawy

     [Concinnus zgodny, wymowny, przymowny, łaskawy]

2. derisive
   • 1874-1891 [c. 1500], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume XLVII, page 356:

     Przymowny contumeliosus

     [Przymowny contumeliosus]

3. famous, well known
   • 1876 [c. 1455], Vatroslav Jagić, editor, Archiv für slavische Philologie‎, volume XIV, page 493:

     Przymowny, affamatus

     [Przymowny, affamatus]

• Polish: przymowny

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “przymowny”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

• przymówny (obsolete)

Inherited from Old Polish przymowny. By surface analysis, przymowa +‎ -ny.

• IPA^(key): /pʂɨˈmɔv.nɨ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /pʂɨˈmɔv.nɨ/, /pr̝ɨˈmɔv.nɨ/
• Rhymes: -ɔvnɨ
• Syllabification: przy‧mow‧ny

przymowny (not comparable, no derived adverb)

1. (obsolete) derisive

• przymowny in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “przymowny”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Paweł Kupiszewski (26.11.2020) “PRZYMOWNY”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “przymowny”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “przymówny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przymówny”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 5, Warsaw, page 326