ratiocinatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of ratiōcinor.

Participle

ratiōcinātus m (feminine ratiōcināta, neuter ratiōcinātum); first/second declension

  1. reckoned

Declension

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative ratiōcinātus ratiōcināta ratiōcinātum ratiōcinātī ratiōcinātae ratiōcināta
Genitive ratiōcinātī ratiōcinātae ratiōcinātī ratiōcinātōrum ratiōcinātārum ratiōcinātōrum
Dative ratiōcinātō ratiōcinātae ratiōcinātō ratiōcinātīs ratiōcinātīs ratiōcinātīs
Accusative ratiōcinātum ratiōcinātam ratiōcinātum ratiōcinātōs ratiōcinātās ratiōcināta
Ablative ratiōcinātō ratiōcinātā ratiōcinātō ratiōcinātīs ratiōcinātīs ratiōcinātīs
Vocative ratiōcināte ratiōcināta ratiōcinātum ratiōcinātī ratiōcinātae ratiōcināta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.