ructabundus

Latin

Etymology

ructō (belch) + -bundus

Pronunciation

Adjective

rūctābundus (feminine rūctābunda, neuter rūctābundum); first/second-declension adjective

  1. belching repeatedly

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative rūctābundus rūctābunda rūctābundum rūctābundī rūctābundae rūctābunda
Genitive rūctābundī rūctābundae rūctābundī rūctābundōrum rūctābundārum rūctābundōrum
Dative rūctābundō rūctābundō rūctābundīs
Accusative rūctābundum rūctābundam rūctābundum rūctābundōs rūctābundās rūctābunda
Ablative rūctābundō rūctābundā rūctābundō rūctābundīs
Vocative rūctābunde rūctābunda rūctābundum rūctābundī rūctābundae rūctābunda

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.