scandinavicus

Latin

Etymology

Post-Classical; from Scandināvia.

Pronunciation

Adjective

scandināvicus (feminine scandināvica, neuter scandināvicum); first/second-declension adjective

  1. Scandinavian
    • 1629, Erycius Puteanus, De S. Flavia Domitilla, Clarissima martyre, page 23:
      Deinde quinque in Suecia et Norvegia monumenta Germanicis Runis inscripta, detecta sunt, quanim auctor, quum inscriptiones Scandinavica lingua conscriptae et Germanicis etiam Scandinavicae Runae intermixtae sint, peregrinus fuisse minime potest.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative scandināvicus scandināvica scandināvicum scandināvicī scandināvicae scandināvica
Genitive scandināvicī scandināvicae scandināvicī scandināvicōrum scandināvicārum scandināvicōrum
Dative scandināvicō scandināvicō scandināvicīs
Accusative scandināvicum scandināvicam scandināvicum scandināvicōs scandināvicās scandināvica
Ablative scandināvicō scandināvicā scandināvicō scandināvicīs
Vocative scandināvice scandināvica scandināvicum scandināvicī scandināvicae scandināvica
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.