sigillaturus

Latin

Etymology

Future active participle of sigillō.

Participle

sigillātūrus m (feminine sigillātūra, neuter sigillātūrum); first/second declension

  1. about to seal

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative sigillātūrus sigillātūra sigillātūrum sigillātūrī sigillātūrae sigillātūra
Genitive sigillātūrī sigillātūrae sigillātūrī sigillātūrōrum sigillātūrārum sigillātūrōrum
Dative sigillātūrō sigillātūrae sigillātūrō sigillātūrīs sigillātūrīs sigillātūrīs
Accusative sigillātūrum sigillātūram sigillātūrum sigillātūrōs sigillātūrās sigillātūra
Ablative sigillātūrō sigillātūrā sigillātūrō sigillātūrīs sigillātūrīs sigillātūrīs
Vocative sigillātūre sigillātūra sigillātūrum sigillātūrī sigillātūrae sigillātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.