sufficiendus

Latin

Etymology

Future passive participle of sufficiō.

Participle

sufficiendus m (feminine sufficienda, neuter sufficiendum); first/second declension

  1. which is to be satisfied

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative sufficiendus sufficienda sufficiendum sufficiendī sufficiendae sufficienda
Genitive sufficiendī sufficiendae sufficiendī sufficiendōrum sufficiendārum sufficiendōrum
Dative sufficiendō sufficiendae sufficiendō sufficiendīs sufficiendīs sufficiendīs
Accusative sufficiendum sufficiendam sufficiendum sufficiendōs sufficiendās sufficienda
Ablative sufficiendō sufficiendā sufficiendō sufficiendīs sufficiendīs sufficiendīs
Vocative sufficiende sufficienda sufficiendum sufficiendī sufficiendae sufficienda
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.