tarchuir

Irish

Etymology 1

From tar- (“trans-”) +‎ cuir (“put”).

Verb

tarchuir (present analytic tarchuireann, future analytic tarchuirfidh, verbal noun tarchur, past participle tarchurtha)

(law, transitive) remit, refer
(electronics, transitive) transmit

Conjugation

conjugation of tarchuir (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	tarchuirim	tarchuireann tú; tarchuirir^†	tarchuireann sé, sí	tarchuirimid	tarchuireann sibh	tarchuireann siad; tarchuirid^†	a tharchuireann; a tharchuireas / a dtarchuireann; a dtarchuireas	tarchuirtear
	past	tharchuir mé; tharchuireas	tharchuir tú; tharchuiris	tharchuir sé, sí	tharchuireamar; tharchuir muid	tharchuir sibh; tharchuireabhair	tharchuir siad; tharchuireadar	a tharchuir / ar tharchuir*	tarchuireadh
	past habitual	tharchuirinn / dtarchuirinn‡‡	tharchuirteá / dtarchuirteá‡‡	tharchuireadh sé, sí / dtarchuireadh sé, sí‡‡	tharchuirimis; tharchuireadh muid / dtarchuirimis‡‡; dtarchuireadh muid‡‡	tharchuireadh sibh / dtarchuireadh sibh‡‡	tharchuiridís; tharchuireadh siad / dtarchuiridís‡‡; dtarchuireadh siad‡‡	a tharchuireadh / a dtarchuireadh*	tharchuirtí / dtarchuirtí‡‡
future		tarchuirfidh mé; tarchuirfead	tarchuirfidh tú; tarchuirfir^†	tarchuirfidh sé, sí	tarchuirfimid; tarchuirfidh muid	tarchuirfidh sibh	tarchuirfidh siad; tarchuirfid^†	a tharchuirfidh; a tharchuirfeas / a dtarchuirfidh; a dtarchuirfeas	tarchuirfear
conditional		tharchuirfinn / dtarchuirfinn‡‡	tharchuirfeá / dtarchuirfeá‡‡	tharchuirfeadh sé, sí / dtarchuirfeadh sé, sí‡‡	tharchuirfimis; tharchuirfeadh muid / dtarchuirfimis‡‡; dtarchuirfeadh muid‡‡	tharchuirfeadh sibh / dtarchuirfeadh sibh‡‡	tharchuirfidís; tharchuirfeadh siad / dtarchuirfidís‡‡; dtarchuirfeadh siad‡‡	a tharchuirfeadh / a dtarchuirfeadh*	tharchuirfí / dtarchuirfí‡‡
subjunctive	present	go dtarchuire mé; go dtarchuiread^†	go dtarchuire tú; go dtarchuirir^†	go dtarchuire sé, sí	go dtarchuirimid; go dtarchuire muid	go dtarchuire sibh	go dtarchuire siad; go dtarchuirid^†	—	go dtarchuirtear
subjunctive	past	dá dtarchuirinn	dá dtarchuirteá	dá dtarchuireadh sé, sí	dá dtarchuirimis; dá dtarchuireadh muid	dá dtarchuireadh sibh	dá dtarchuiridís; dá dtarchuireadh siad	—	dá dtarchuirtí
imperative		tarchuirim	tarchuir	tarchuireadh sé, sí	tarchuirimis	tarchuirigí; tarchuiridh^†	tarchuiridís	—	tarchuirtear
verbal noun		tarchur
past participle		tarchurtha

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Derived terms

tarchuradóir

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

tarchuir m

vocative/genitive singular of tarchur

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
tarchuir	tharchuir	dtarchuir
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References

Ó Dónaill, Niall (1977) “tarchuir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
Entries containing “tarchuir” in English-Irish Dictionary, An Gúm, 1959, by Tomás de Bhaldraithe.
Entries containing “tarchuir” in New English-Irish Dictionary by Foras na Gaeilge.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.