terughalen

Dutch

Etymology

terug +‎ halen

Pronunciation
  • Audio(file)

Verb

terughalen

  1. to recall

Inflection
Inflection of terughalen (weak, separable)
infinitive terughalen
past singular haalde terug
past participle teruggehaald
infinitive terughalen
gerund terughalen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular haal terughaalde terugterughaalterughaalde
2nd person sing. (jij) haalt terughaalde terugterughaaltterughaalde
2nd person sing. (u) haalt terughaalde terugterughaaltterughaalde
2nd person sing. (gij) haalt terughaalde terugterughaaltterughaalde
3rd person singular haalt terughaalde terugterughaaltterughaalde
plural halen terughaalden terugterughalenterughaalden
subjunctive sing.1 hale terughaalde terugterughaleterughaalde
subjunctive plur.1 halen terughaalden terugterughalenterughaalden
imperative sing. haal terug
imperative plur.1 haalt terug
participles terughalendteruggehaald
1) Archaic.

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.