terugkaatsen

Dutch

Etymology

From terug +‎ kaatsen.

Pronunciation
  • Audio(file)

Verb

terugkaatsen

  1. to throw back, to rebound
  2. to reflect

Inflection
Inflection of terugkaatsen (weak, separable)
infinitive terugkaatsen
past singular kaatste terug
past participle teruggekaatst
infinitive terugkaatsen
gerund terugkaatsen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kaats terugkaatste terugterugkaatsterugkaatste
2nd person sing. (jij) kaatst terugkaatste terugterugkaatstterugkaatste
2nd person sing. (u) kaatst terugkaatste terugterugkaatstterugkaatste
2nd person sing. (gij) kaatst terugkaatste terugterugkaatstterugkaatste
3rd person singular kaatst terugkaatste terugterugkaatstterugkaatste
plural kaatsen terugkaatsten terugterugkaatsenterugkaatsten
subjunctive sing.1 kaatse terugkaatste terugterugkaatseterugkaatste
subjunctive plur.1 kaatsen terugkaatsten terugterugkaatsenterugkaatsten
imperative sing. kaats terug
imperative plur.1 kaatst terug
participles terugkaatsendteruggekaatst
1) Archaic.

Derived terms

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.