terugsturen

Dutch

Etymology

terug +‎ sturen

Pronunciation
  • Audio(file)

Verb

terugsturen

  1. to send back, return

Inflection
Inflection of terugsturen (weak, separable)
infinitive terugsturen
past singular stuurde terug
past participle teruggestuurd
infinitive terugsturen
gerund terugsturen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular stuur terugstuurde terugterugstuurterugstuurde
2nd person sing. (jij) stuurt terugstuurde terugterugstuurtterugstuurde
2nd person sing. (u) stuurt terugstuurde terugterugstuurtterugstuurde
2nd person sing. (gij) stuurt terugstuurde terugterugstuurtterugstuurde
3rd person singular stuurt terugstuurde terugterugstuurtterugstuurde
plural sturen terugstuurden terugterugsturenterugstuurden
subjunctive sing.1 sture terugstuurde terugterugstureterugstuurde
subjunctive plur.1 sturen terugstuurden terugterugsturenterugstuurden
imperative sing. stuur terug
imperative plur.1 stuurt terug
participles terugsturendteruggestuurd
1) Archaic.

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.