terugtreden

Dutch

Etymology

From terug (“back”) +‎ treden (“to tread”).

Pronunciation
  • Audio(file)

Verb

terugtreden

  1. to withdraw

Inflection
Inflection of terugtreden (strong class 5, separable)
infinitive terugtreden
past singular trad terug
past participle teruggetreden
infinitive terugtreden
gerund terugtreden n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular treed terugtrad terugterugtreedterugtrad
2nd person sing. (jij) treedt terugtrad terugterugtreedtterugtrad
2nd person sing. (u) treedt terugtrad terugterugtreedtterugtrad
2nd person sing. (gij) treedt terugtraadt terugterugtreedtterugtraadt
3rd person singular treedt terugtrad terugterugtreedtterugtrad
plural treden terugtraden terugterugtredenterugtraden
subjunctive sing.1 trede terugtrade terugterugtredeterugtrade
subjunctive plur.1 treden terugtraden terugterugtredenterugtraden
imperative sing. treed terug
imperative plur.1 treedt terug
participles terugtredendteruggetreden
1) Archaic.

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.